मराठी स्टोरी

© सौ. अनला बापटसंध्याकाळची वेळ होती. तो टॅक्सी घेऊन आजूबाजूला अनेक आई. टी. ऑफिसेस असलेल्या चौकात उभा होता. आज शनिवार असल्यामुळे त्याला खात्रीच होती की कोणीतरी प्रवासी नक्की मिळेल.शनिवार असल्यामुळे बऱ्याच लोकांना घरी जायची घाई असते तर ते लोक कंपनीची गाडी सोडून टॅक्सी पकडून लवकर घरी जाण्याकरता ह्याच चौकात येतात, हे त्याला माहीत होते.तो पण … Read more

©️ सौ. सोनल गुरुनाथ शिंदे“कशी आहेस सानू ?’ मोबाईलवर आलेला मेसेज वाचून सानिका विचारात पडली.‘मला अशा नावाने  हाक मारणारा कोण असेल? परेश तर नसेल ना? पण, त्याच्याकडे माझा हा नंबर कसा असेल? त्याला आठ वर्षांनंतर माझी आठवण  कां आली? पूर्वी जे होते ते सर्व कधीच संपले आहे.’ सानिका विचार करत  गॅलरी मध्ये बसून राहिली.परेश तिचा भूतकाळ … Read more

© डॉ निशिगंधा कुलकर्णीआशुतोष आज खूप उत्साहात होता. आत्मविश्वासाने त्याचे मन भरून गेले होते. अर्थात कारणही तसेच होते.. आज ‘फुलोरा’ संस्थेतर्फे दर तीन वर्षांनी नव साहित्यिकांसाठी घेण्यात येणाऱ्या कथा स्पर्धेचा निकाल जाहीर होणार होता. होतकरू लेखकांमध्ये ह्या स्पर्धेत बक्षीस मिळणे हे अत्यंत प्रतिष्ठेचे समजले जाई. या स्पर्धेत आशुतोषला नामांकन मिळालं होतं. आशुतोषला पूर्ण खात्री होती … Read more

© डॉ राजेश शांताराम जोशीसंपदा संजीवनी हॉस्पिटलच्या अतिदक्षता विभागाच्या समोर सुन्न बसून होती. आतमध्ये तिचा नवरा सुधीर याची मृत्यूशी झुंज चालू होती. दहा दिवसांपूर्वी झालेल्या एका जीवघेण्या अपघातात त्याच्या मेंदूला जबरदस्त मार लागला होता. तेव्हापासून तो कोम्यातच होता. डॉक्टरांनीही त्याच्या जगण्याची खात्री दिली नव्हती. त्यामुळे संपदा अधिकच दुःखीकष्टी आणि निराश झाली होती. गेल्या दहा वर्षातील … Read more

© राशी राकेश राऊत“ले ,लो. ले ,लो. ताई चूड़ी ले, लो. मोहन माळ तर कुणी बकुळी हार. अब्बू चाचा चा आवाज ऐकताच गावातील मुली बायका त्याच्याकडे धाव घेत असत. सरू आठ दिवसापासून अब्बु चाचा ची वाट पाहत होती. तिला छानशी ठुशी हवी होती. ती अब्बू चाचा तिच्यासाठी आणणार होते. नीताला रंगीत रिबिनी नि मोनूला खुळखुळा. माझ्याकडे … Read more

©सौ. प्रतिभा परांजपेसकाळी सकाळीच ह्यांचा फोन? सुलभाताईना आश्चर्य वाटले.“गुड मॉर्निंग– , आज सकाळी सकाळी ?“हो- तसेच कारण आहे.”‘ काय झाले?’“अगं साने काकू गेल्या.”‘कोण साने ?’‘शोभा.. तुझी मैत्रीण.”  “गेल्या म्हणजे ?”“डेथ झाली त्यांची .वाट्स एप वर मैसेज होता.”“काय? कसे शक्य आहे?” म्हणेपर्यंत फोन बंद झाला.सुलभाताई हातातल्या फोनकडे पाहतच राहील्या. मजकूर डोक्यात शिरतच नव्हता.“कोणाचा फोन होता आई?” साक्षीचा … Read more

©️ कृष्णकेशव लताकाकू आज काहींशा चिडलेल्या आणि अस्वस्थ  होत्या.समोर गॅसवर ठेवलेल्या कुकरच्या दोन शिट्ट्या झाल्या तरी त्यांचं लक्ष नव्हतं.त्यांची लाडकी सुन..सविता..लग्न झाल्यापासून  आज पहिल्यांदाच त्यांच्या मनाविरुद्ध वागली होती. त्यांच हवं नको ते रोज प्रेमानं बघणारी.. रोज ऑफिसला जाताना ‘येते हं आई’ असं न विसरता सांगून जाणारी सविता आज काहीं न बोलता  तशीच  गेली होती..आणि त्याला … Read more

©️ शोभा वागळे आताच पाऊस पडून गेला होता. सगळीकडे पाणी साचलेले होते. म्हणजे मोठी सर येऊन गेलेली असावी. रेल्वेतून प्रवास करताना काही जाणवले नाही. पण स्टेशनवर उतरल्यावर समजले. गावच्या स्टेशनवर रात्रीच्यावेळी सामसूम असते. रमेश स्टेशनच्या बाहेर आला. घरी जायला कुणाची सोबत मिळते का बघू लागला, पण कोणी नजरेला आले नाही. रात्रीचे आठ  वाजून गेले होते. … Read more

©️ मृणाल शामराज.एक महानगर.. महाकाय विस्तारलेल … शिग लावून भरलेल्या धान्याचं मापं लवंडल्यावर जसे धान्य एकाला लागून एक पसरत ना तसं पसरलेलं. जिकडे बघावं तिकडे आकाशाशी स्पर्धा करणाऱ्या गगनचुंबी बिल्डिंगी, दाटीवाटीनी राहणारी माणसं, सतत रिघ लावून धावणारी वाहनं, त्याचे होणारे कर्कश आवाज, सतत कशाच्या तरी मागे धावणारी माणसं.आता शहर अपुर पडतंय जाणवल्यावर शहराबाहेर वाढणाऱ्या I. … Read more

© अपर्णा राजेश देशपांडेसरणावर जशी जशी लाकडे रचली जात होती तशी तशी आईची एक एक आठवण सुधीरच्या डोळ्यासमोर येत होती. एक महिन्यापूर्वी याच दिवशी आई त्याच्याशी पहिल्यांदाच खुप मोकळेपणाने बोलली होती, एवढा धाडसी निर्णय तिने घेतला होता आणि पहिल्यांदाच तिच्या चेहऱ्यावर समाधान दिसत होते, त्यादिवशी..बाबांच्या फोनमुळे सुधीर ऑफिसमधून तसाच निघाला वाटेतच सानवी ने म्हणजे त्याच्या … Read more